Γεννήθηκε το 1940 στην Αθήνα. Απόφοιτος της Ανωτάτης Σχολής Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσοβίου Πολυτεχνείου (1964). Διδάκτωρ του ίδιου Ιδρύματος (1976) με θέμα διατριβής Η αρχιτεκτονική της πόλεως της Κερκύρας κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας. Καθηγήτρια της Σχολής Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ στο γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής και της Αποκατάστασης Μνημείων και Συνόλων έως το 2006, οπότε συνταξιοδοτήθηκε.

Η ερευνητική της δραστηριότητα έχει προσανατολιστεί κυρίως στην Επτανησιακή αρχιτεκτονική, τόσο την αναγεννησιακή όσο και των επομένων περιόδων (μετααναγεννησιακή, πρώιμος κλασικισμός). Έχει δημοσιεύσει σειρά μελετών για την κοσμική ή θρησκευτική αρχιτεκτονική των Επτανήσων και κυρίως της Κέρκυρας, αυτοτελώς ή σε συλλογικούς τόμους. Επίσης έχει επιμεληθεί έκθεσης για τον σημαντικότερο Κερκυραίο αρχιτέκτονα του 19ου αιώνα Ιωάννη Χρόνη. Οι επιστημονικές εργασίες της, αποτέλεσμα εμβάθυνσης και μελέτης αρχειακών πηγών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και επί τόπου τεκμηρίωσης, συνέβαλαν μεταξύ άλλων και σε θέματα προστασίας της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Έχει συμμετάσχει ή είχε την πλήρη ευθύνη σε σειρά ερευνητικών προγραμμάτων.

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ιονίου, μιας επιστημονικής οργάνωσης με πολλές δραστηριότητες σε θέματα του επτανησιακού χώρου (οργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων, εκδόσεις κλπ.) από το 2002 έως πρόσφατα (Σεπτέμβριος 2020), οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας.

*Το υλικό της ανάρτησης έχει παραχωρηθεί στο Αρχείο από την ίδια τη βιογραφούμενη -την οποία και ευχαριστούμε πολύ- την Άνοιξη του 2021. Ακόμα  η ίδια η βιογραφούμενη είχε την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Ανήκει σε οικογένεια που δραστηριοποιήθηκε από παλιά στον τεχνικό κλάδο. Το μικρότερο από τα παιδιά του προπάππου της Γεωργίου Λάφη, που καταγόταν από την Πελοπόννησο, ο Ντίνος Λάφης ήταν αρχιτέκτονας. Ο πατέρας της, Γεώργιος Αγορόπουλος, με καταγωγή από την Σμύρνη, ήταν πολιτικός μηχανικός με σπουδές στο Παρίσι στην École Nationale des Ponts et Chaussées, ένα από τα παλαιότερα και πιο διάσημα γαλλικά Ιδρύματα, ενώ η μητέρα της Στέλλα Καΐρη ήταν απόφοιτος του Μικρού Πολυτεχνείου. Ο άνδρας της Μιλτιάδης Μπιρμπίλης είναι πολιτικός μηχανικός και τα δύο παιδιά της είναι επίσης μηχανικοί (ο Γιώργος είναι Δρ ηλεκτρολόγος μηχανικός, ενώ ο Στέλιος είναι αρχιτέκτονας μηχανικός). Ο αδελφός της Τίμος Αγορόπουλος είναι πολιτικός μηχανικός και τρία από τα παιδιά του είναι μηχανικοί (ο Γιώργος ηλεκτρολόγος μηχανικός και η Δήμητρα και ο Νίκος αρχιτέκτονες μηχανικοί). Ο αδελφός της μητέρας της, Φώτης Καΐρης, ήταν επίσης πολιτικός μηχανικός.

ΣΠΟΥΔΕΣ

Το 1957 αποφοίτησε από το Τοσίτσειο Αρσάκειο Αθηνών. Μεταξύ 1959-1964 σπούδασε στην Ανωτάτη Σχολή Αρχιτεκτόνων του Εθνικού Μετσόβιου Πολυτεχνείου. Το 1976 αναγορεύτηκε διδάκτωρ από την ίδια Σχολή με θέμα διατριβής «Η αρχιτεκτονική της πόλεως της Κερκύρας κατά την περίοδο της Ενετοκρατίας».

ΑΚΑΔΗΜΑΪΚΗ ΚΑΙ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Από το 1967 έως την συνταξιοδότησή της το 2006 υπηρέτησε στο Πολυτεχνείο, στο γνωστικό αντικείμενο της Ιστορίας και Θεωρίας της Αρχιτεκτονικής και της Αποκατάστασης Μνημείων και Συνόλων. Συμμετείχε σε προπτυχιακό επίπεδο στη διδασκαλία όλων των υποχρεωτικών και των κατ’ επιλογήν μαθημάτων της Ιστορίας Αρχιτεκτονικής και ιδιαίτερα σε αυτά της δυτικής αρχιτεκτονικής από τον μεσαίωνα μέχρι τον 20ο αιώνα, όπως και σε αυτά που αφορούσαν θέματα μετααναγεννησιακής αρχιτεκτονικής και νεοκλασικισμού στην Ελλάδα. Επίσης συμμετείχε στα μαθήματα Αποκατάστασης Μνημείων και Συνόλων σε προπτυχιακό και μεταπτυχιακό επίπεδο.

Στα πλαίσια του προαιρετικού μαθήματος Εμβάθυνσης της Ιστορίας Αρχιτεκτονικής, παρουσίασε κατά καιρούς διάφορα ειδικότερα θέματα, αποτέλεσμα επιστημονικών ερευνών της, με έμφαση κυρίως στον ελληνικό χώρο.

Εκτός από την διδασκαλία της στο Πολυτεχνείο, δίδαξε στο Ιόνιο Πανεπιστήμιο στο πρόγραμμα μεταπτυχιακών σπουδών του Τμήματος Ιστορίας, στο γνωστικό αντικείμενο «Ιστορία της πόλης και της κτιριοδομίας μετά τον 16ο αιώνα» και σε επιμορφωτικά προγράμματα (όπως αυτά της Αρχαιολογικής Εταιρείας ή των Ξεναγών), ενώ έδωσε κατά καιρούς διαλέξεις μετά από πρόσκληση διαφόρων επιστημονικών συλλόγων ή εταιρειών (Αναγνωστική Εταιρεία Κερκύρας, Εταιρεία Κερκυραϊκών Σπουδών κλπ.) σχετικές με την Επτανησιακή αρχιτεκτονική.

Τέλος ήταν επιστημονική υπεύθυνη σε σειρά ερευνητικών προγραμμάτων σχετικών με την Επτανησιακή και την Αθηναϊκή αρχιτεκτονική (όπως π.χ. για την ιστορία και την αρχιτεκτονική του κτιρίου της Ιονίου Ακαδημίας στην Κέρκυρα, το 1988 ή του ταφικού μνημείου του Χρηστάκη Ζωγράφου στο Α κοιμητήριο Αθηνών το 1996-1997), συμμετείχε δε και στο ερευνητικό πρόγραμμα «Εκκλησιαστική αρχιτεκτονική στην Ελλάδα μετά την Άλωση (1453-1830)», που εκτελέστηκε στα πλαίσια του Σπουδαστηρίου Ιστορίας Αρχιτεκτονικής.

ΕΡΕΥΝΗΤΙΚΟ ΕΡΓΟ

Η ερευνητική της δραστηριότητα πάντοτε ατομική, προσανατολίστηκε στην αρχιτεκτονική του ελλαδικού χώρου και κυρίως στην επτανησιακή αρχιτεκτονική, τόσο την αναγεννησιακή όσο και των επομένων περιόδων (μετααναγεννησιακή, κλασικισμός), σε θέματα κοσμικής –επίσημης και παραδοσιακής– αρχιτεκτονικής, αλλά και ναοδομίας.

Οι εργασίες της, αποτέλεσμα εμβάθυνσης και μελέτης αρχειακών πηγών στην Ελλάδα και το εξωτερικό, αλλά και επί τόπου τεκμηρίωσης, συνέβαλαν μεταξύ άλλων και σε θέματα προστασίας της πολιτισμικής μας κληρονομιάς. Έχει δημοσιεύσει σειρά μελετών αυτοτελώς ή σε συλλογικούς τόμους. Επίσης έχει επιμεληθεί έκθεσης για τον σημαντικότερο Κερκυραίο αρχιτέκτονα του 19ου αιώνα Ιωάννη Χρόνη (που διοργανώθηκε από το Κερκυραϊκό τμήμα του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος). Καρπός πολύχρονης προσπάθειας ήταν η ολοκλήρωση της μελέτης της «Κέρκυρα αστική αρχιτεκτονική περιόδου Αγγλοκρατίας», που αποτελεί διερεύνηση της αρχιτεκτονικής της Κέρκυρας στα 50 χρόνια της αγγλοκρατίας, θεμελιωμένη σε αρχειακές πηγές, η οποία συμπληρώνει την προηγούμενη εργασία της για την αρχιτεκτονική της πόλης της Βενετοκρατίας, στοχεύοντας στην ολοκλήρωση της γνώσης του άμεσου παρελθόντος αυτού του μοναδικού χώρου.

ΣΥΝΕΔΡΙΑ

Από το 1978 έλαβε μέρος με πρωτότυπες ανακοινώσεις σε όλα τα Διεθνή Πανιόνια Συνέδρια, όπως επίσης και στο Α΄ Συμπόσιο Βυζαντινής και Μεταβυζαντινής Αρχαιολογίας και Τέχνης το 1981, στο Α΄ Συμπόσιο Ιστορίας του Κέντρου Μελετών Ιονίου με θέμα «Το Ιόνιο – περιβάλλον – κοινωνία – πολιτισμός» το 1984, στο Διεθνές Συμπόσιο Ιστορίας του Κέντρου Μελετών Ιονίου με θέμα «Το Ιόνιο Κράτος» το 1988, στο Διεθνές Συμπόσιο του Εθνικού Ιδρύματος Ερευνών με θέμα «Η Εβραϊκή παρουσία στον Ελλαδικό χώρο» το 1993, στη Διεθνή Επιστημονική Συνάντηση της Επιστημονικής Επιτροπής Ιστορικών Πόλεων του ICOMOS με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας των Μνημείων με θέμα «Προστασία και Ανάπτυξη των Ιστορικών Πόλεων στον 21ο αιώνα» το 2002 κλπ.

ΛΟΙΠΕΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΕΣ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΕΣ

Σημαντική για την ιστορία του Ε.Μ. Πολυτεχνείου ήταν η εργασία της ως μέλους επιτροπής, για την συλλογή, τεκμηρίωση και καταγραφή της –ανεκτίμητης αξίας– καλλιτεχνικής συλλογής και των άλλων αντικειμένων ιστορικής σημασίας του Ιδρύματος και η σύνταξη, με την συνάδελφο Βάσω Κυριάκη, αναλυτικού μητρώου των έργων αυτών (διασωθέντων και μη από τον τραγικό εμπρησμό του κτιρίου της Πρυτανείας το 1991).

Υπήρξε αντιπρόεδρος του Κέντρου Μελετών Ιονίου, μιας επιστημονικής οργάνωσης με πολλές δραστηριότητες σε θέματα του επτανησιακού χώρου (οργάνωση συνεδρίων, διαλέξεων, εκδόσεις κλπ.), από το 2002 έως πρόσφατα (Σεπτέμβριος 2020), οπότε παραιτήθηκε για λόγους υγείας.

Το 1997-1998 ήταν ειδικός σύμβουλος της ΔΕΠΟΣ στα πλαίσια μελετών του επιχειρησιακού προγράμματος για παρεμβάσεις ανάπλασης στο ιστορικό κέντρο Κέρκυρας και επίσης συμμετείχε στο πολυπολιτισμικό πρόγραμμα του Δήμου Κέρκυρας.

Τέλος ήταν στην ομάδα ειδικών κριτών για τις υποβαλλόμενες μελέτες προς δημοσίευση στη διεύθυνση του ΤΑΠ.

Για την προσφορά της στη μελέτη και ανάδειξη της αρχιτεκτονικής της Κέρκυρας έχει τιμηθεί από το Διοικητικό Συμβούλιο της Ομοσπονδίας Κερκυραϊκών Συλλόγων (2003) και από την Αναγνωστική Εταιρεία της Κέρκυρας (2012).

Παράλληλα με την κύρια απασχόλησή της με το εκπαιδευτικό και ερευνητικό έργο κράτησε μια περιορισμένη αλλά ουσιαστική επαφή με τον παράγοντα της έμπρακτης αρχιτεκτονικής (μελέτες και επίβλεψη μονοκατοικιών, πολυκατοικιών κλπ.).