1941

• Γεννήθηκε 24 Μαρτίου 1941 στα Χανιά Κρήτης.

1964

• Απόφοιτος τμήματος Αρχιτεκτόνων Πολυτεχνικής Σχολής Α.Π.Θ.

1965

• Τακτικό μέλος του ΤΕΕ Α.Μ. 10169 και ενεργό μέλος του ΤΕΕ / Τμήματος Δυτικής Κρήτης και πρώτη εργαζόμενη γυναίκα – αρχιτέκτων του Τμήματος.

1965 – 1972

• Aρχιτέκτων Τεχνικής Υπηρεσίας Ο.Τ.Α. Νομαρχίας Χανίων και Υπηρεσίας Προγραμματισμού.

1972 – 1978

• Αρχιτέκτων Εφορείας Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης για τη μελέτη και επίβλεψη έργων στις Μεσαιωνικές πόλεις Χανίων και Ρεθύμνου.

1977 – 1992

• Επιστροφή στην Τ.Υ.Δ.Κ. Νομαρχίας Χανίων και την Υπηρεσία Προγραμματισμού ως Προϊσταμένη.

1992 – 1994

• Σύμβουλος για την κατάρτιση Μελετών Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων εις τον Οργανισμό Ανάπτυξης Δυτικής Κρήτης.

1992 – 2007

• Ελεύθερος επαγγελματίας. Πτυχίο Μελετητή με Α.Μ. 8737, κατηγορίας 7 τάξης Γ’ και 27 τάξης Β’.

2008

• Ομότιμο μέλος του ΤΕΕ.

2006 – 2016

• Ενασχόληση με τη ζωγραφική.

2016 – 2019

• Παρακολούθηση μαθημάτων Αρχιτεκτονικής Σκέψης και Ιστορίας της Τέχνης στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του Πολυτεχνείου Κρήτης.

2006 – 2020

• Διεξαγωγή και ολοκλήρωση έρευνας με θέμα : Αρχιτεκτονική, Λιθοξοϊκή και Διακόσμηση Εκκλησιών Τουρκοκρατίας στη Δυτική Κρήτη (18ος-19ος αιώνας). Από τον Sebastiano Serlio και τον Palladio στους εμπειρικούς αρχιτέκτονες της Τουρκοκρατίας.

*Το υλικό της ανάρτησης παραχώρησε στο Αρχείο η ίδια η βιογραφούμενη -την οποία ευχαριστούμε πολύ- τον χειμώνα του 2021. Η ίδια είχε και την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

Α. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΑ ΣΤΟΙΧΕΙΑ

Γεννήθηκε 24 Μαρτίου 1941 στο Δημόσιο Μαιευτήριο Χανίων, με την πόλη να βομβαρδίζεται από τους Γερμανούς, προοίμιο της Μάχης της Κρήτης που ακολούθησε.

Γονείς: Πατέρας ο Εμμανουήλ Στυλ. Κλάδος, Αγρονόμος από τη Μύρθιο Αγίου Βασιλείου Ρεθύμνου, με Σφακιανή καταγωγή. Μητέρα η Μαρία Γ. Ξηρουχάκη, Μαία από τη Σούρη Αποκορώνου Χανίων.

Ο Επίσκοπος Κυδωνίας και Αποκορώνου, θείος της μητέρας και αδελφός του πατέρα της, φρόντισε για την άμεση μεταφορά μητέρας και νεογέννητης μέσα από τη βομβαρδιζόμενη πόλη και λιμάνι της Σούδας στο χωριό Σούρη.

Στο χωριό και στο πατρικό της μητέρας, ένα γνήσιο Κρητικό μονόχωρο πέτρινο καμαρόσπιτο με οντάδες και αποθήκες μεγάλωσε και γεννήθηκαν οι αδελφές της,  Άννα (1942) και Μαρία (1944). Από το χωριό μεταφέρθηκε μια φορά για τη βάφτισή της το 1942 στα Χανιά και στο Δεσποτικό, κατοικία του Επισκόπου, με ανάδοχο τον αδελφό της μητέρας Εμμ. Ξηρουχάκη, κτηνίατρο. Φοιτήτρια στην Πολυτεχνική Σχολή Πανεπιστημίου Θεσσαλονίκης έμαθε τον αρχικό ιδιοκτήτη και δημιουργό του Δεσποτικού, τον πολιτικό και μηχανολόγο μηχανικό του τέλους της Οθωμανικής κατοχής Μιχάλη Σαββάκη από το Ροδάκινο Ρεθύμνου.

Τετράχρονη επισκέφτηκε το Ρέθυμνο για να τη γνωρίσει η γιαγιά Αιμιλία. Στο Ρέθυμνο, ο πατέρας της έδειξε το υψηλόκορμο καμπαναριό της Μητρόπολης και πολύ περήφανος έκανε γνωστό ότι μεταξύ των μαστόρων που το έκτισαν, ήταν και ο παππούς του ο ονομαστός Μαστρομανώλης από τη Μύρθιο.

Με τη λήξη του πολέμου το 1946 η οικογένειά της επέστρεψε στα Χανιά, όπου και γεννήθηκε το αγόρι της οικογένειας, ο αδελφός της Στυλιανός.

Πρωτοβάθμια – Δευτεροβάθμια εκπαίδευση – απόφαση για την Τριτοβάθμια.

Πέντε ετών και μ’ ένα μεγάλο φιόγκο στο κεφάλι οδηγήθηκε στο σχολείο της γειτονιάς το 4ο Δημοτικό. Το 1946, εποχή ακόμη του Εμφυλίου, οι αναμνήσεις της επικεντρώνονται στη γεύση από το γάλα και το τυρί που τους προσέφεραν στο σχολείο από το σχέδιο Μάρσαλ και ένα μεγάλο σημάδι στο πόδι από το εμβόλιο της ευλογιάς. Συνάντησε δυσκολίες με τη χρήση του μολυβιού, δεν είχε χρησιμοποιήσει ποτέ μολύβι πριν, βλέποντας και το στρογγυλό Ο της διπλανής. Συνήθισε όμως, και τα επόμενα χρόνια 1946-1952 τη συντρόφεψαν στο ίδιο δημοτικό σχολείο και οι αδελφές της. Εκτός από τους τρεις δασκάλους, ζωντανή και ευχάριστη παραμένει στη μνήμη η κηποτεχνία στο νοτιοδυτικό τμήμα της αυλής του σχολείου και η μυρωδιά από τα λεβαντίνια που φυτεύανε για τον ορισμό των παρτεριών.

Τη Δευτεροβάθμια εκπαίδευση (1952-1958) παρακολούθησε στην Ελληνογαλλική Σχολή Καλογραιών Άγιος Ιωσήφ στη γειτονιά της Χαλέπας, μαζί με τις αδελφές της και κορίτσια απ’ όλη την Κρήτη. Στη μνήμη αλλά και τη ζωή της διατηρούν ζωντανή τη φοίτηση, οι δράσεις του Συλλόγου Αποφοίτων της σχολής και το βιβλίο με την ιστορία της, έργο της μαθήτριας και μετέπειτα φιλολόγου Μαριέτας Ασημομύτη-Εκκεκάκη. Στη Γαλλική Σχολή εδραιώθηκαν φιλίες ζωής και οριστικοποιήθηκε η κατεύθυνση για την τριτοβάθμια εκπαίδευση. Υπεύθυνοι οι μαθηματικοί Αλέξανδρος Κονταδάς και Σταμάτης Μπατσάκης και η νεαρή μαθηματικός της τάξης Χρυσούλα Πολάκη, κόρη του ντόπιου νεοέλληνα ζωγράφου Γεωργίου Πολάκη και μετέπειτα σημαντική γλύπτρια στη Γερμανία.

Καθοριστική όμως για την κατεύθυνση προς το Πολυτεχνείο και την Αρχιτεκτονική, υπήρξε η παρέμβαση στους γονείς της του Επισκόπου Αγαθαγγέλου Ξηρουχάκη, αδελφού του παππού της, ο οποίος αναφερόμενος και σε πρόσφατες τότε δημοσιεύσεις υποστήριζε, ότι οι Ελληνίδες έχουν τις ίδιες δυνατότητες με τους Έλληνες, να διεκδικήσουν σπουδές εκτός από τις Παιδαγωγικές Ακαδημίες και στα Πολυτεχνεία.

Β. ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗΣ

Το πιστοποιητικό 3 της Πολυτεχνικής Σχολής του ΑΠΘ αναφέρει ότι 25 Φεβρουαρίου 1960 γράφτηκε στους πρωτοετείς φοιτητές του τμήματος Αρχιτεκτόνων έτους 1959-1960, με αριθμό γενικού μητρώου 28730 και ειδικού 62.

Αξίζει να αναφερθεί ότι το τμήμα Αρχιτεκτονικής είχε δημιουργηθεί πριν δύο χρόνια και η τάξη της, ήταν η τρίτη από τη λειτουργία του. Η εκπαίδευση, εκτός του βαθμού προόδου προέβλεπε μια γραπτή εξέταση όλων των μαθημάτων τον Ιούνιο, όπου σε όλα τα μαθήματα η βάση επιτυχίας ήταν το 5, μέσος όρος 5,5, με άριστα το 10. Τυχόν αποτυχία, σε μάθημα, παρέπεμπε σε νέα εξέταση τον Σεπτέμβριο με επιτυχία 5 και άνω. Διαφορετικά και με ένα μόνο μάθημα στην επανεξέταση κάτω του 5 επέβαλε, χωρίς μεταφορά μαθημάτων, παρακολούθηση σε όλα τα μαθήματα, ξανά στην ίδια τάξη. Μια σκληρή εφαρμογή βαθμολογίας, που καταργήθηκε μετά την αποφοίτηση.

Κατά τη φοίτησή της διδάχτηκε τα παρακάτω μαθήματα, τα οποία παρατίθενται κατά  σειρά εκπαίδευσης : Παραστατική Γεωμετρία και Προοπτική, Δομική Στατική, Οικοδομική, Ανώτερα Μαθηματικά, Αρχιτεκτονικές αποτυπώσεις, Ιστορία Αρχιτεκτονικής, Ζωγραφική – Πλαστική, Ξένη γλώσσα, Γεωδαισία, Αρχιτεκτονική Μορφολογία και Ρυθμολογία, Κτιριολογία, Ηχο-Φωτοτεχνία, Αρχιτεκτονική εσωτερικών χώρων, Οπλισμένο σκυρόδεμα, Αρχιτεκτονικές συνθέσεις, Πολεοδομία, Δομήσιμα υλικά, Ιστορία της Τέχνης, Διακοσμητική, Στοιχεία Δικαίου και Τεχνική Νομοθεσία, Εσωτερικές Εγκαταστάσεις κτιρίων και Υγιεινή Πόλεων, Αρχιτεκτονική Υπαίθριων Χώρων.

Σε ορισμένα μαθήματα, (Μαθηματικά, Γεωμετρία, Δομική Στατική, Σκυρόδεμα) η διδασκαλία γινόταν ομαδικά μαζί με φοιτητές άλλων Σχολών, μαθηματικούς, φυσικούς, πολιτικούς μηχανικούς και από καθηγητές του Α.Π.Θ.

Από το μόνιμο προσωπικό της Σχολής, η παρουσία του νεαρού καθηγητή Νικόλαου Μουτσόπουλου, καθοριστική από την πρώτη μέρα στη σχολή και για τα μαθήματα Αρχιτεκτονικών αποτυπώσεων, Ιστορίας Αρχιτεκτονικής, Αρχιτεκτονικής Μορφολογίας και Ρυθμολογίας, ενώ η παρουσία του συμφοιτητή Χρήστου Τσιλαλή ως βοηθού, ιδιαίτερα εξυπηρετική για τις μετέπειτα περιηγήσεις, μαθήματα και συνεννοήσεις με τον καθηγητή.

Στην ίδια ηλικία και ο καθηγητής Δημήτρης Φατούρος, από τον οποίο διδάχτηκε τα μαθήματα Ζωγραφικής, Πλαστικής, Αρχιτεκτονικής εσωτερικών χώρων και Διακοσμητικής. Το πρώτο καλοκαίρι των διακοπών -ως φοιτήτρια- το πέρασε με στρατσόχαρτο και κάρβουνο, σκιτσάροντας τα πάντα γύρω της. Εξαιρετικά ενδιαφέρον υπήρξε το μάθημα της Πολεοδομίας, με καθηγητή τον Θαλή Αργυρόπουλο και βοηθό τη γυναίκα του Μαίρη. Εκπαιδευτικός υπήρξε ο τρόπος ανάλυσης και παρουσίασης μιας πόλης, μιας περιοχής, ενός οικισμού όπως δίδαξαν Θαλής και Μαίρη, με άμεσο παράδειγμα την πόλη της Καβάλας. Τις Αρχιτεκτονικές συνθέσεις και την Κτιριολογία δίδαξαν ο Θ. Βαλεντής και Πάτροκλος Καραντινός. Η γυναίκα του Καραντινού ήταν Χανιώτισσα και ιδιαίτερα πρόσεχε και ενδιαφερόταν για τις Χανιώτισσες φοιτήτριες. Η διδασκαλία, μέσα από τα έργα του, ορισμένα από τα οποία και στις γενέθλιες πόλεις των μαθητών του, σημαντική και εκπαιδευτικά χρήσιμη.

Ο χρόνος που έχει περάσει, έχει θαμπώσει χωρίς να έχει σβήσει και στη μνήμη, τ΄ άλλα μαθήματα και τους καθηγητές. Ειδικά στα μαθηματικά ο τρόπος διδασκαλίας της καθηγήτριάς της Χρυσούλας Πολάκη στη Γαλλική Σχολή, υπήρξε καθοριστικός και έτσι δεν αντιμετώπισε δυσκολίες. Το αναφέρει, διότι πάνω από δέκα συμφοιτητές έχασαν την πρώτη χρονιά (Πανεπιστημιακό έτος 1959-60) και φοίτησαν ξανά το πρώτο έτος, επειδή βαθμολογήθηκαν στα μαθηματικά με κάτω από 5. Φροντιστηριακά μαθήματα προσέφεραν στους φοιτητές της Αρχιτεκτονικής οι φοιτητές του τμήματος Πολιτικών μηχανικών με τους οποίους είχαμε κοινή διδασκαλία πρώτο και δεύτερο έτος στη Δομική Στατική από τον αυστηρό καθηγητή Γ. Νιτσιώτα. Πάντως ο Γ. Νιτσιώτας αυστηρός μεν στη διδασκαλία, κοντά δε στους φοιτητές δεν έλειπε από κανένα χορό της Αρχιτεκτονικής Σχολής. Η εκπαιδευτική εκδρομή στη Αίγυπτο τα Χριστούγεννα του 1963, με συνοδό τον καθηγητή Μουτσόπουλο παραμένει αξέχαστη για ολόκληρη την τάξη.

Για την διπλωματική εργασία επέλεξε ως θέμα ένα παιδικό σταθμό, με καθηγητή τον Ν. Μουτσόπουλο, αλλά την υποστήριξε με τον Δ. Φατούρο και βαθμό 8,5, λόγω απουσίας του Μουτσόπουλου για μετεκπαίδευση στη Σορβόνη. Με βαθμό διπλώματος 6,75 ορκίστηκε 9 Δεκεμβρίου 1964 και αμέσως επέστρεψε στα Χανιά και την Κρήτη, από την οποία έλειψε μόνο τα χρόνια των σπουδών. Εξαιρετικά τιμητική υπήρξε η πρόταση από τον Δ. Φατούρο να παραμείνει στην Αρχιτεκτονική Σχολή και το ΑΠΘ για μεταπτυχιακές σπουδές και εργασία.

Στα Χανιά υποδέχτηκε την ομάδα των συμφοιτητών, με τους οποίους είχε κάνει διπλωματική εργασία στην Πολεοδομία, όπου συνόδευαν τους Θ. Αργυρόπουλο και Α. Τρίτση, προκειμένου να συγκεντρώσουν τ’ απαιτούμενα στοιχεία για την εκπόνηση της πρώτης Ρυθμιστικής Μελέτης και μελέτης Τουριστικής Ανάπτυξης των Χανίων. Προστέθηκε στην ομάδα λόγω εντοπιότητας, για τα στοιχεία αξίας γης και συμπλήρωσης ελλείψεων.

Από τον Ιανουάριο του 1965 και την 4619/5-2-65 απόφαση της Νομαρχίας Χανίων προσλήφθηκε με Σύμβαση εργασίας Δημοσίου Δικαίου στην Τεχνική Υπηρεσία Δήμων και Κοινοτήτων (ΤΥΔΚ) Νομού Χανίων.

Απαραίτητη απόφαση για τη βοήθεια της οικογένειας, προκειμένου να ολοκληρώσουν τις σπουδές οι αδελφές της, που παρέμεναν φοιτήτριες στη Θεσσαλονίκη. Αυτή την εποχή η μισθοδοσία Μηχανικού, σχετικά με άλλες κατηγορίες στο Δημόσιο, ήταν αρκετά υψηλή.

Υπήρξε η πρώτη γυναίκα μηχανικός, που εργάστηκε στη Δυτική Κρήτη, προκαλώντας το ενδιαφέρον αλλά και την περιέργεια της τοπικής κοινωνίας στα Χανιά και το Ρέθυμνο, σχετικά με τις ικανότητες και τη δράση γυναίκας Μηχανικού, διότι απόφοιτοι των δύο Πολυτεχνείων, ανεξάρτητα ειδικότητας, εθεωρούντο γενικά όλοι ως Μηχανικοί.

Το καλοκαίρι του 1966 παντρεύτηκε τον αρχιτέκτονα και συμφοιτητή Τάσο Μπλέτσα από το Παλαιομονάστηρο Τρικάλων, ενώ υπηρετούσε ακόμη την στρατιωτική του θητεία στον Έβρο. Τον Μάρτιο του 1967 που απολύθηκε γεννήθηκε ο πρώτος γιος, ο Μιχάλης. Στα Χανιά ο σύζυγος εργάστηκε στη συνέχεια ως ελεύθερος επαγγελματίας. Το 1969 γεννήθηκε η κόρη Αθανασία και το 1975 το μικρότερο παιδί, ο Άγγελος.

Από τη γέννηση του πρώτου παιδιού, οριστικοποιήθηκε η ιεραρχία των καθηκόντων μητέρας και εργαζόμενης. Πρώτα τα παιδιά και αμέσως μετά το επάγγελμα, με όσες δυσκολίες και προβλήματα δημιουργούσε αυτή η ιεράρχηση.

Γ. ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΉ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

1965 – 1970

• Υπηρέτησε από 1-1-1965 ως έκτακτη υπάλληλος της Τεχνικής Υπηρεσίας Δήμων και Κοινοτήτων (ΤΥΔΚ) Νομαρχίας Χανίων και μονιμοποιήθηκε το 1969 ως Αρχιτέκτονας του κλάδου Α3 Αρχιτεκτόνων στην ίδια θέση. Ενασχόληση:  η μελέτη και επίβλεψη έργων των Ο.Τ.Α στο Νομό Χανίων.

1970 – 1972

• Προϊσταμένη της Υπηρεσίας Προγραμματισμού της Νομαρχίας Χανίων για την κατάρτιση και παρακολούθηση αναπτυξιακών προγραμμάτων κει μελετών. Μετά τη μετάθεσή της στη Νομαρχία Αττικής, έχοντας δύο μικρά παιδιά, παραιτήθηκε από την ΤΥΔΚ. Η από 1965-1972 επαγγελματική ενασχόληση στην ΤΥΔΚ της Νομαρχίας Χανίων συνέβαλε στην κατάρτισή της σχετικά με τη δημόσια Διοίκηση, παράλληλα με τη δομή, το περιβάλλον, τα προβλήματα και τις δυνατότητες ανάπτυξης του Νομού Χανίων. Ιδιαίτερης σημασίας η κατάρτιση το 1965 του Ρυθμιστικού Σχεδίου πόλεως Χανίων, όπως και της Μελέτης Τουριστικής Ανάπτυξης ευρύτερης περιοχής από τον καθηγητή Θ. Αργυρόπουλο και τον Α. Τρίτση.

1972 – 1978

• Στην Εφορεία Βυζαντινών Αρχαιοτήτων Κρήτης, ως ημερομίσθια, ασχολήθηκε με την παρακολούθηση των μεσαιωνικών Πόλεων Χανίων και Ρεθύμνου και με τη μελέτη και επίβλεψη των μνημείων αρμοδιότητας της Εφορείας στη Δυτική Κρήτη. Η ενασχόληση για ένα διάστημα και στις δύο Μεσαιωνικές πόλεις Χανίων και Ρεθύμνου και η ανάγκη λήψης μέτρων προστασίας και ανάδειξης, τη συνέδεσε με σημαντικούς μελετητές και γνώστες του μνημειακού πλούτου της Δυτικής Κρήτης. Πρόκειται για τον καθηγητή Ν. Μουτσόπουλο, τον αρχιτέκτονα Ι. Δημακόπουλο και την αρχαιολόγο Κάντω Φατούρου-Ησυχάκη, από τους οποίους απέκτησε γνώσεις και επιρροές.

1978 – 1992

• Μετά από αίτησή της και σύμφωνα με την ισχύουσα νομοθεσία, επέστρεψε στη Νομαρχία Χανίων και την ΤΥΔΚ ως Αρχιτέκτονας και Προϊσταμένη από το Σεπτέμβριο του 1983 και ασχολήθηκε με τη μελέτη, επίβλεψη και παραλαβή μεγάλου αριθμού έργων και μελετών αρμοδιότητας ΟΤΑ στο Νομό Χανίων. Ακόμη, με την τοποθέτηση στην Υπηρεσία Προγραμματισμού, ασχολήθηκε με θέματα κατάρτισης προγραμμάτων και κάλυψης Πολιτιστικών θεμάτων του Νομού, αρμοδιότητας της Νομαρχίας. Κατά τη διάρκεια της δημοσιοϋπαλληλικής ενασχόλησης 1965-1992 παρακολούθησε και σχετικά εκπαιδευτικά σεμινάρια όπως :

• Το έτος 1985 τις εργασίες του εκπαιδευτικού σεμιναρίου με θέμα ‘Λαογραφικά Μουσεία και Συλλογές – Οργάνωση Λειτουργία‘. (Βεβαίωση ΥΠΠΟ/ΔΙΛΑΠ/Β/1445/10-5-1985)

• Το έτος 1986 τις εργασίες Προγράμματος Επιμόρφωσης για τους Μηχανικούς, Προϊσταμένους ΤΥΔΚ σε θέματα της αρμοδιότητός τους. (Αρ. πιστοπ. του ΙΔΕ 4.11/2502/24-6-1986)

• Το έτος 1987 το πρόγραμμα επιμόρφωσης με θέμα ‘Περιβαλλοντική Επιμόρφωση στελεχών Προγραμματισμού και Μελετών‘. (Αρ. πιστοπ. του ΙΔΕ 054 ΠΕ 23270287.ΔΤ/18-12-1987)

• Το έτος 1987 το πρόγραμμα επιμόρφωσης με θέμα ‘Περιφερειακή ανάπτυξη – Αποκέντρωση – Τοπική Αυτοδιοίκηση‘. (Αρ. πιστοπ. ΙΔΕ ΠΑ/243/18-12-1987)

• Το 1992 σεμινάριο με θέμα ‘Εκτίμηση Περιβαλλοντικών επιπτώσεων. Έννοια – περιεχόμενο – Μέθοδοι – Διαχείριση – Εφαρμογή‘ που διοργάνωσαν στο Ηράκλειο και στα Χανιά η Γραμματεία ΜΟΠ Κρήτης και το ΤΕΕ – Τμήμα Δυτικής και Ανατολικής Κρήτης.

• Το 1992 συμμετείχε στο 1ο Εθνικό Συνέδριο της ΕΕΔΥΠ με θέμα Περιβαλλοντικές Επιπτώσεις από έργα Αξιοποίησης Υδάτινων Πόρων.

Η δημοσιοϋπαλληλική ενασχόλησή της το διάστημα 1965 – 1992, συνοδευόμενη και με ανάλογη εκπαίδευση, σεμινάρια, συνέδρια κλπ. οδήγησε σε συμπλήρωση των επαγγελματικών ικανοτήτων και τη δυνατότητα έκδοσης μελετητικού διπλώματος για την άσκηση ελεύθερου επαγγέλματος, με σημαντικά έργα της ειδικότητας της Αρχιτέκτονος.

1992

• Το Φεβρουάριο παραιτήθηκε από την ΤΥΔΚ μετά συνεχή Δημόσια Υπηρεσία 27 ετών, έχοντας αποκτήσει και τρία παιδιά, από τα οποία τα δύο άρχιζαν μεταπτυχιακές σπουδές.

1992 – 1994

• Σύμβουλος για την κατάρτιση Μελετών Περιβαλλοντικών Έργων εις τον Οργανισμό Ανάπτυξης Δυτικής Κρήτης (ΟΑΔΥΚ).

1992 – 2007

• Ελεύθερη επαγγελματίας, μελετήτρια Δημοσίων Έργων στις κατηγορίες 7 με τάξη πτυχίου Γ’ και 27 με τάξη πτυχίου Β’. Παράλληλα, καθ’ όλη τη διάρκεια της επαγγελματικής της δραστηριότητας ως μέλος του ΤΕΕ – Τμήμα Δυτικής Κρήτης, συμμετείχε ενεργά στην επιστημονική δραστηριότητα του Τμήματος, είτε μόνη, είτε μέσα από Ομάδες εργασίας.

Δ. ΚΟΙΝΩΝΙΚΗ ΚΑΙ ΑΛΛΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

2008 – 2016

• Συστημική απασχόληση στη ζωγραφική με κολλάζ, παστέλ, μελάνι, λινόλεουμ και λάδι, με δωρεά των έργων στα μέλη της οικογένειάς της, φίλους και συναδέλφους. Παράλληλα συμμετοχή σε ομαδικές εκθέσεις στα Χανιά, με στόχο την οικονομική ενίσχυση ασθενέστερων τάξεων.
• Η ενασχόληση στη ζωγραφική κάλυπτε πολύ ήρεμη, ευχάριστη, αλλά και μοναχική δραστηριότητα, δυστυχώς όχι και απόλυτα συμβατή με την ηλικία της, η οποία σύμφωνα με τον γιατρό, απαιτούσε περισσότερο ζωηρή διέγερση της μνήμης.

2016 – 2020

• Διέκοψε την ζωγραφική και επέστρεψε στην Ιστορία της αρχιτεκτονικής, συνεχίζοντας έρευνα που είχε διακόψει σχετικά με τη Ναοδομία της Τουρκοκρατίας στη Δυτική Κρήτη.
• Συγχρόνως άρχισε να παρακολουθεί μαθήματα Αρχιτεκτονικής Σκέψης και Ιστορίας της Τέχνης του καθηγητή Θανάση Μουτσόπουλου στην Αρχιτεκτονική σχολή του Πολυτεχνείου Κρήτης στα Χανιά, έχοντας μοναδική ευκαιρία να διδαχθεί από πατέρα και γιο. Έκτοτε αναμένοντας τη νίκη της ανθρωπότητας στον κορωνοϊό, ονειρεύεται την παρουσίαση της έρευνας για τις εκκλησίες της Τουρκοκρατίας, προφορικά και γραπτά στους συμπολίτες της.