Η Αναστασία Διαμ. Διαμαντοπούλου γεννήθηκε το 1937 στην Ερμούπολη της Σύρου.

Αποφοίτησε από το τμήμα Αρχιτεκτόνων Μηχανικών του ΕΜΠ το 1959, λαμβάνοντας το Βραβείο Χ. Χρυσοβέργη. Οι σπουδές της διήρκεσαν πέντε χρόνια κατά τα οποία διατήρησε υποτροφία από το Ι.Κ.Υ.

To 1958 της απονεμήθηκε Δίπλωμα Σκοπεύτριας Στρατιωτικών Αγώνων.

Επιμελήτρια ΕΜΠ στην έδρα Κτιριολογίας (1960 – 1961). Εντολή διδασκαλίας Τεχνικών Υλικών (ΕΜΠ 1973 – 1974).

Στα χρόνια μεταξύ 1961 και 1967 εργάστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας στην Διεύθυνση Γεωργικής Εκπαιδεύσεως, όπου το αντικείμενό της περιελάμβανε μεταξύ άλλων τη μελέτη και σύνθεση νέων κτιριακών μονάδων, τη συντήρηση και αποκατάσταση παλαιών κτιρίων και τον σχεδιασμό εκθεσιακών περιπτέρων.

Κατά τα έτη 1967 – 1980 δίδαξε στην Έδρα Τεχνικών Υλικών του Ε.Μ.Π. ως Επιμελήτρια. Το 1980 σοβαροί λόγοι υγείας στο οικογενειακό της περιβάλλον την ανάγκασαν να παραιτηθεί από τη θέση της Επιμελήτριας Ε.Μ.Π.

Αργότερα εργάστηκε ως Διδάκτωρ στο Διατμηματικό Πρόγραμμα Μεταπτυχιακών Σπουδών του Ε.Μ.Π. για μικρό χρονικό διάστημα.

Από το 1998 έως το 2000 δίδαξε ως καθηγήτρια στη Σχολή Τεχνιτών Μαρμάρου Αθήνας.

Εργάστηκε και ως Ελεύθερη Επαγγελματίας και συνεργάστηκε με διάφορα αρχιτεκτονικά γραφεία εκπονώντας μελέτες κατοικιών αλλά και ειδικών κτιρίων, όπως ναών, μουσείου, νοσοκομείου, ξενοδοχείων, κτηνοτροφικού σταθμού, εργοστασιακών εγκαταστάσεων και άλλων.

Το 1995 ανακηρύχθηκε Επίτιμη Δημότισσα Αμπελακίων Θεσσαλίας.

Έχει συμμετάσχει σε αρχιτεκτονικούς διαγωνισμούς, πραγματογνωμοσύνες ΤΕΕ.

΄Εχει λάβει μέρος σε ομαδικές Εκθέσεις Έργων Αρχιτεκτονικής και Ζωγραφικής, οργανωμένες από ΕΜΠ – ΣΑΔΑΣ – ΓΓΕΤ (1993) και ΤΕΕ – ΕΔΕΜ (1996 και 2008).

Συμμετείχε σε επιστημονικές επιτροπές του ΤΕΕ, ΕΛΟΤ, ΥΠΕΧΩΔΕ και, με παρουσίαση εισηγήσεων, σε Συνέδρια και Διαλέξεις στα πλαίσια του Τ.Ε.Ε. και του Ε.Μ.Π.

Έχει να επιδείξει αξιόλογο συγγραφικό έργο με κύριο αντικείμενο την παραδοσιακή και εκκλησιαστική-βυζαντινή αρχιτεκτονική και τις ιδιότητες και τη χρήση των διακοσμητικών πετρωμάτων στον τομέα της οικοδομικής.

* Το σύνολο της αναφοράς στηρίζεται στο υλικό που παρέδωσε η ίδια η κα Αναστασία Διαμαντοπούλου στη συνάδελφο Γιώτα Παππά – μέλος της ομάδας συγκρότησης του παρόντος Αρχείου του Τμήματος Αττικής του ΣΑΔΑΣ. Επιπλέον στοιχεία έχουν αντληθεί από το, συνημμένο στο παρόν, άρθρο: Οι μηχανικοί και το έργο τους: ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΔΙΑΜ. ΔΙΑΜΑΝΤΟΠΟΥΛΟΥ – ΔΙΔΑΚΤΩΡ ΑΡΧΙΤΕΚΤΩΝ ΜΗΧΑΝΙΚΟΣ. ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ ΤΕΕ, τ.χ. 2601 27.09.2010 σελ. 16-19 (από συνέντευξη επίσης της ίδιας στον Νίκο Παρμενόπουλο), και από υλικό της Βιβλιοθήκης του ΤΕΕ. Ακόμα ή ίδια η βιογραφούμενη θεώρησε τα τελικά κείμενα της ανάρτησης. Για την όλη της συμμετοχή την ευχαριστούμε θερμά. 

Η Αναστασία Διαμαντοπούλου κατάγεται από την Τριφυλία. Γεννήθηκε στην Ερμούπολη το 1937 και κατοικεί στην Αθήνα. Η μητέρα της Αλεξάνδρα, αδελφή του Αναστασίου Ντόντου, Αξιωματικού του χαμένου κατά τον πόλεμο υποβρυχίου “Πρωτεύς”, ήταν εξαιρετική σύζυγος, μητέρα και νοικοκυρά. Ο πατέρας της Διαμαντής, Ταμιακός Υπάλληλος του Δημοσίου, είχε περίσσεια καλοσύνη και αξιοπρέπεια. Ενδεικτικό είναι εκτενές αφιέρωμα στη μνήμη του από την τοπική εφημερίδα Ζωγράφου “Δημοτικά Νέα” [τ.265, Δεκ. 1979]. Ο αδελφός της Δημήτριος, Αντιπρόεδρος του Νομικού Συμβουλίου του Κράτους, χαίρει γενικής εκτιμήσεως για τις γνώσεις και το ήθος του.

Σε δύσκολα χρόνια, τελείωσε το Δημοτικό Σχολείο στην Ερμούπολη, όπου παρακολούθησε και τις πρώτες τάξεις του Γυμνασίου, στο Γυμνάσιο Θηλέων. Τα επόμενα χρόνια τελείωσε στο  μικτό Γυμνάσιο Καστέλλας Πειραιά. Σε όλες τις τάξεις του Γυμνασίου της απονεμόταν το “Βραβείον Επιμελείας και Χρηστότητος”.

Η αφοσίωση σε όλα τα μαθήματα δυσχέρανε την επιλογή της για το αντικείμενο των μελλοντικών σπουδών της και στην κρίσιμη στιγμή την επηρέασε η προτροπή του αδελφού της να σπουδάσει στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π.

Στην Αρχιτεκτονική Σχολή του Ε.Μ.Π. σπούδασε επί πέντε χρόνια με υποτροφία του Ι.Κ.Υ. Το 1959, με την αποφοίτηση από την Σχολή, της απονεμήθηκε το “Βραβείο Χ. Χρυσοβέργη”. Το κλίμα στη Σχολή ήταν βαρύ. Οι καθηγητές ήταν αξιόλογοι, όπως οι Ν. Εγγονόπουλος, Α. Κριεζής και Ν. Χατζηκυριάκος. Ελάχιστα εμφανίστηκαν οι Δ. Πικιώνης και Π. Μιχελής.

Το 1958 της απονεμήθηκε Δίπλωμα Σκοπεύτριας Στρατιωτικών Αγώνων.

Τη διπλωματική της εργασία με θέμα “Πάτρα – Νέα Πόλις”, στην έδρα της Πολεοδομίας, καθοδήγησε ο εξαίρετος καθηγητής Κριεζής, ενώ στην επιλογή των χρωμάτων στην επιτυχημένη μακέτα της τελικής λύσης συνέβαλε ο καθηγητής Εγγονόπουλος. Η υποχρεωτική διάλεξή της στο τέλος των σπουδών είχε ως αντικείμενο “Τα αρχοντικά των θεσσαλικών Αμπελακίων”. Τα σχέδιά της αποτυπώσεως των αρχοντικών, τα οποία πραγματοποιήθηκαν το έτος 1958, έχουν κατατεθεί έκτοτε στο Αρχείο της Έδρας, ήταν προσβάσιμα, χρησιμοποιήθηκαν από διαφόρους και κανένας άλλος δεν χρειάστηκε να επαναλάβει την κοπιαστική αυτή εργασία.

Η Διδακτορική Διατριβή της το 1971 είχε αντικείμενο την “Αρχιτεκτονική και Διακόσμηση των αρχοντικών των θεσσαλικών Αμπελακίων”, με προσθήκη νεότερων στοιχείων, κυρίως του διακόσμου και εγκρίθηκε, παρά τις κάποιες παρεμβάσεις με το σκεπτικό ότι δεν χρειάζονται Διδάκτορες. Εισηγητής της Διατριβής της είχε οριστεί ο καθηγητής Εγγονόπουλος.

Το έτος 1960 εργάστηκε ως Βοηθός της Έδρας Κτιριολογίας Ε.Μ.Π. και μετείχε σε κριτική σπουδαστικής εργασίας με τον καθηγητή Κ. Κιτσίκη και την ομάδα των βοηθών και επιμελητών του. Μετά από εύστοχες παρεμβάσεις της ο καθηγητής της ανέθεσε την αποκλειστική περαιτέρω καθοδήγηση για την ολοκλήρωση της εργασίας αυτής. Η διάκριση της δημιούργησε αρνητικό κλίμα στην ομάδα και προτίμησε να απομακρυνθεί.

Το χρονικό διάστημα από το 1961 έως 1967, εργάστηκε στο Υπουργείο Γεωργίας στη Διεύθυνση Γεωργικής Εκπαιδεύσεως. Η Υπηρεσία της αυτή ως Αρχιτέκτονος, απορρόφησε μεγάλο μέρος της επαγγελματικής της δραστηριότητας, καίτοι διορίστηκε “προσωρινά”, κατά τη συμβουλή του καθηγητή της Α. Κριεζή. Η απασχόλησή της ήταν πολύπλευρη, αφού όχι μόνο μελετούσε την αρχιτεκτονική σύνθεση κτιρίων εκπαιδεύσεως αγροτοπαίδων, αλλά είχε και την ευθύνη επιλύσεως των επί τόπου προβλημάτων κατά την κατασκευή περίπου 100 κτιρίων σε διάφορες περιοχές της Ελλάδας.

Την αρχιτεκτονική σύνθεση των έργων της (ναοί, κατοικίες, κτίρια εκπαιδεύσεως κ.ά.) επηρέασαν η Παράδοση, οι αρχές της Μορφολογίας και η Λειτουργικότητα.

Κατά τα έτη 1967 με 1980, δίδαξε στην Έδρα Τεχνικών Υλικών Ε.Μ.Π. και με κηδεμόνα καθηγητή τον Π. Θεοχάρη δίδασκε με Εντολή Διδασκαλίας. Σχετικά βιβλία της για την τεχνολογία και την εφαρμογή των δομικών υλικών εκδόθηκαν τα έτη 1973 και 1974 από το Πολυτεχνείο και διανέμονταν δωρεάν στους σπουδαστές. Τα βιβλία της αυτά και η αντιστοιχία των μαθημάτων με εργαστηριακές ασκήσεις ανοίγουν το δρόμο για τη σωστή μέθοδο διδασκαλίας των δομικών υλικών. Τα αποτελέσματα των ερευνών της στο Εργαστήριο Τεχνικών Υλικών είναι σημαντικά.

Η μακροχρόνια ασθένεια της μητέρας της, την ανάγκασε όχι μόνο να παραιτηθεί από τη θέση Επιμελήτριας του Ε.Μ.Π. αλλά και να χάσει τον χρόνο για την απόκτηση προσωπικής οικογένειας, κάτι που θεωρεί πολύ σημαντικό.

Τα έτη 1998 με 2000 δίδαξε ως καθηγήτρια στη Σχολή Τεχνιτών Μαρμάρου Αθήνας, όπου οργάνωσε και καθιέρωσε το πρόγραμμα διδασκαλίας των Διακοσμητικών Πετρωμάτων στη Σχολή αυτή. Απαραίτητα βιβλία για τους μαθητές εκδόθηκαν και διανέμονταν δωρεάν.

Με μεγάλο ενδιαφέρον παρακολούθησαν μαθήματά της και μελέτησαν σχετικά βιβλία της οι μαθητές της Σχολής Ξεναγών Αθήνας, κατά το έτος 1993.

Το 1995 ανακηρύχθηκε Επίτιμη Δημότισσα Αμπελακίων, για την προσφορά της στην αρχιτεκτονική κληρονομιά του τόπου.

Το επιστημονικό έργο της καλύπτει τρεις τομείς:

1. Μελέτη της Τεχνολογίας και της Εφαρμογής του Μαρμάρου και γενικότερα των Διακοσμητικών Πετρωμάτων. Η εκτίμηση της προσφοράς της στο Ελληνικό Μάρμαρο είναι γενική από επιστήμονες, κατασκευαστές και επαγγελματίες.

2. Μελέτη της Βυζαντινής [Εκκλησιαστικής] Αρχιτεκτονικής σε συνδυασμό με την πλούσια εμπειρία της από την πράξη.

3. Μελέτη της Ελληνικής Παραδοσιακής Αρχιτεκτονικής και της Διακοσμήσεως, με αποτυπώσεις αρχοντικών και στοιχείων του διακόσμου αυτών. Τα αυθεντικά έγχρωμα ή με σινική σχέδιά της αποτελούν σημαντική προσφορά στην επιστήμη.

Ως Ελεύθερη Επαγγελματίας εργάστηκε τόσο αυτόνομα όσο και συνεργάστηκε με διάφορα αρχιτεκτονικά γραφεία όπως αυτό του Π. Μιχαλέα από το οποίο είχε καλές εντυπώσεις. Εκπόνησε μελέτες κάθε είδους κατοικιών (μονοκατοικίες, επαύλεις, πολυκατοικίες, κ.α.), ειδικών κτιρίων: ιερούς ναούς –τον ιερό ναό Αγίου Γεωργίου Ζωγράφου, τον ιερό ναό Αγίας Κυριακής Αμφιθέας Παλαιού Φαλήρου- το μουσείο Κανελλοπούλου, τη νέα πτέρυγα του Μαιευτηρίου Ηλιάδη, ξενοδοχεία, γραφεία, εργοστασιακές κατασκευές, διαμορφώσεις χώρων και κτιρίων εκθέσεων, αλλά και ρυθμιστικών Σχεδίων.

Η αδυναμία επιθετικής διαθέσεως δυσχέρανε τη διεκδίκηση των δικαιωμάτων της. Διέξοδος πάντοτε υπήρξε η ζωγραφική της “με το θαυματουργό πενάκι της”, όπου συνδυάζεται η ιδιότητα της αρχιτέκτονος και η ευαισθησία της ζωγράφου.

ΕΝΗΜΕΡΩΤΙΚΟ ΔΕΛΤΙΟ 2010.pdf