Η Ελισάβετ (Λίζα) Διονυσιάδου γεννήθηκε το 1948 στη Θεσσαλονίκη. Την πρωτοβάθμια εκπαίδευση (δημοτικό σχολείο) την έκανε μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης λόγω οικονομικών δυσκολιών της μητέρας της. Ο πατέρας της είχε πεθάνει πολύ νέος. Γυμνάσιο και Λύκειο έκανε στην Αθήνα. Πριν καν δώσει εξετάσεις στο Πολυτεχνείο για την Αρχιτεκτονική έγινε δεκτή, μέσω της ΕΔΑ, λόγω του ενταγμένου στην Αριστερά γονεϊκού περιβάλλοντος, στο Αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο της Μόσχας. Οι σπουδές Αρχιτεκτονικής (1967-1973) στη Μόσχα της έχουν αφήσει τις καλύτερες – ευφάνταστες σύμφωνα με τα λόγια της – εντυπώσεις.

Μετά τις σπουδές και εξαιτίας της δικτατορίας στην Ελλάδα, πήγε για δυο χρόνια στο Παρίσι όπου εργάστηκε σε μεγάλα γραφεία συμμετέχοντας σε διαγωνισμούς και μελέτες συγκροτημάτων κατοικίας.

Μετά την πτώση της δικτατορίας επέστρεψε στην Ελλάδα όπου για μια δεκαετία εργάστηκε σε μεγάλα επίσης ελληνικά αρχιτεκτονικά γραφεία συμμετέχοντας στη μελέτη κατοικιών, κτιρίων γραφείων, εργοστασίων, κτιρίων πρόνοιας και νοσοκομείων, τουριστικών εγκαταστάσεων. Ακόμα συμμετείχε σε πολεοδομικές και χωροταξικές μελέτες.

Από το 1985 και μέχρι τη συνταξιοδότησή της υπηρέτησε στο ΥΠΕΧΩΔΕ και στη Νομαρχία Πειραιά, με αντικείμενο τον έλεγχο Οικοδομικών Αδειών στους παραδοσιακούς οικισμούς Αίγινας, Ύδρας, Πόρου, Σπετσών και Κυθήρων. Από τα 25 της δημοσιοϋπαλληλικής της δραστηριότητας, πλέον των δέκα ετών, διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Οικοδομικών Αδειών και Πρόεδρος της Αρχιτεκτονικής Επιτροπής (ΕΠΑΕ).

Μετά την συνταξιοδότησή της η Ελισάβετ Διονυσιάδου ασχολείται συστηματικά με την λογοτεχνία. Μέχρι σήμερα έχουν εκδοθεί 10 βιβλία της. Μία μετάφραση και 9 λογοτεχνικά έργα. Δύο συλλογές ποιημάτων και επτά πεζά, μικρές ιστορίες και μυθιστορήματα. Κείμενά της έχουν δημοσιευθεί στα περιοδικά: Οδός Πανός, Περίτεχνο, Αίτιον, Periou, Αιγιναία.

* Το υλικό της ανάρτησης έχει παραχωρηθεί στο Αρχείο από την ίδια τη βιογραφούμενη -την οποία και ευχαριστούμε πολύ- τo φθινόπωρο του 2020. Ακόμα η ίδια η βιογραφούμενη είχε την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

Γεννήθηκα το 1948 στην Θεσσαλονίκη από πατέρα πόντιο από το Νοβαροσίσκι και μητέρα βλάχα από το Κοκκινοπλό Ολύμπου. Σύμφωνα με μια ρήση του Μπουτάρη ο συνδυασμός αυτός πετυχαίνει το καλύτερο χαρμάνι, (είμαι λάτρης του καλού κρασιού, γι’ αυτό το αναφέρω). Ο πατέρας μου πέθανε νεότατος (31 έτους), με αποτέλεσμα να μεγαλώσω με απίστευτες δυσκολίες με μια μητέρα, μόνη, δίχως επαγγελματικά εφόδια και δίχως περιουσίες από παππούδες. Τελείωσα το δημοτικό μεταξύ Αθήνας και Θεσσαλονίκης, μερικές τάξεις εδώ, μερικές εκεί, λόγω διαρκών μετακινήσεων της μητέρας μου, οφειλόμενες κυρίως στις οικονομικές δυσκολίες που αντιμετώπιζε. Ο κύκλος μας ήταν πάντα άνθρωποι της αριστεράς. Μιλάω βέβαια για αριστερά και όχι για τις σημερινές απομιμήσεις. Όλα αυτά με σημάδεψαν. Στο γυμνάσιο και στο λύκειο, ευτυχώς σταθεροποιηθήκαμε στην Αθήνα. Την εποχή εκείνη, 1966, οι καλές μαθήτριες ονειρευόντουσαν όλες την Αρχιτεκτονική. Έτσι ακολούθησα το πρακτικό λύκειο. Το καλοκαίρι του 1966, πριν προλάβω να δώσω εξετάσεις στην Αρχιτεκτονική, είχα την τύχη να συμπεριληφθώ στους υπότροφους σπουδαστές του τότε Σοβιετικού κράτους, μέσω της ΕΔΑ. Η μητέρα μου είχε εν τω μεταξύ παντρευτεί έναν κομμουνιστή, πρώην καπνεργάτη, τον Σωκράτη Ιβρισιμτζή. Έτσι βρέθηκα στην Μόσχα.

Η σπουδή της Αρχιτεκτονικής στην Σοβιετική πρωτεύουσα ήταν εξαιρετικά ενδιαφέρουσα. Το αρχιτεκτονικό Ινστιτούτο Μόσχας, δεν ανήκε στο πολυτεχνείο όπως εδώ, αλλά αποτελούσε εντελώς ιδιαίτερη κατάσταση. Ελιτίστικη θα έλεγα, μια και οι θέσεις ήταν λίγες και τις καταλάμβαναν συνήθως γόνοι καθηγητών της Αρχιτεκτονικής ή διευθυντών πολεοδομικών οργανισμών με ελάχιστες εξαιρέσεις κάποιων αριστούχων από άλλες Σοβιετικές δημοκρατίες. Σαν κατεύθυνση ακολούθησα την ειδικότητα, «Κατοικίες και Δημόσια κτίρια». Πέρασα στην Μόσχα έναν προπαρασκευαστικό χρόνο για την εκμάθηση της γλώσσας, πέντε χρόνια σπουδών της Αρχιτεκτονικής και έξι μήνες για την διπλωματική εργασία. Εν τω μεταξύ στην Ελλάδα είχε γίνει το πραξικόπημα των συνταγματαρχών, με αποτέλεσμα να αποκλεισθούμε όλοι οι Έλληνες φοιτητές, (περίπου 25), καθώς τα διαβατήρια μας έληξαν και η Ελληνική πρεσβεία δεν ήταν διατεθειμένη να τα ανανεώσει. Όλα αυτά έχουν γραφτεί κατά καιρούς σε διάφορα βιβλία μου, κυρίως στο ΧΙΟΝΙΖΕΙ που εκδόθηκε το 2012, από τις εκδόσεις Γαβριηλίδη. Η εμπειρία μου αυτή, των σπουδών στην Σοβιετική Μόσχα, σε έναν άλλον κόσμο που δεν υπάρχει πια, ήταν συγκλονιστική. Θεωρώ τον εαυτό μου πολύ τυχερό που μου δόθηκε η δυνατότητα να ζήσω σε δύο διαφορετικούς κόσμους, πέρα από την Αρχιτεκτονική αυτή καθαυτή, που παρότι δεν είχε δυνατότητα υλοποίησής της στα τότε κτίριά τους, ήταν εξαιρετικά ευφάνταστη.

Μετά το τέλος των σπουδών μου βρέθηκα για ένα χρόνο στο Παρίσι, μια και η επάνοδος ήταν ακόμη δύσκολη. Εκεί, δούλεψα για κάποιο διάστημα στο γραφείο του Δημήτρη Αυγουστίνου, πρώην συνεργάτη του Κανδύλη. Εν τέλει επέστρεψα, μετά τα γεγονότα του Πολυτεχνείου και την αλλαγή της πολιτικής κατάστασης.

Τα τελευταία 25 χρόνια της αρχιτεκτονικής μου καριέρας τα πέρασα στην Πολεοδομία του Πειραιά. Αυτά ήταν μια άλλη εμπειρία, δεν θα έλεγα ευχάριστη, καθώς τα προβλήματα στην δημόσια διοίκηση είναι γνωστά.. Ωστόσο τα υπέμεινα. Συνταξιοδοτήθηκα και πλέον ασχολούμαι με την αγαπημένη μου λογοτεχνία.

ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗ ΔΡΑΣΤΗΡΙΟΤΗΤΑ

Α. ΑΡΧΙΤΕΚΤΟΝΙΚΗ

Α. 1. Ως Συνεργάτης σε Αρχιτεκτονικά Γραφεία:

1973 – 1974

Γραφείο μελετών P. RAUX, D. AUGUSTINO, Rue Viroflait et Peclet, Παρίσι.

1974 – 1977

Γραφείο Μελετών Κ. Καψαμπέλης και Συνεργάτες, Κανάρη 20, Αθήνα.

1977 – 1979

Γραφείο μελετών Α. Μουτσοπούλου, Καλησπέρη 11, Αθήνα.

1979

ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ, Μαυροματαίων 39.

1980 – 1982

Γραφείο Αλέξανδρου Φωτιάδη, Στησιχόρου 1.

1979 – 1983

«ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΕΠΕ» & «ΣΧΕΔΙΑΣΜΟΣ ΣΥΣΤΗΜΑΤΑ».

Α. 2. Δραστηριότητα στον Δημόσιο Τομέα

Από το 27/5/1985 μέχρι το 2010 (συνταξιοδότηση), υπάλληλος Υ.Π.Ε.Χ.Ω.Δ.Ε. και Νομαρχίας Πειραιά ακολούθως, με αντικείμενο τον έλεγχο Οικοδομικών Αδειών στους παραδοσιακούς οικισμούς Αίγινας, Ύδρας, Πόρου, Σπετσών και Κυθήρων. Από τα 25 της δημοσιοϋπαλληλικής της δραστηριότητας, πλέον των δέκα ετών, διετέλεσε προϊσταμένη του Τμήματος Οικοδομικών Αδειών και Πρόεδρος της Αρχιτεκτονικής επιτροπής (ΕΠΑΕ).

Β. ΛΟΓΟΤΕΧΝΙΑ

Μετά τη συνταξιοδότησή της η Ελισάβετ Διονυσιάδου ασχολείται συστηματικά με τη λογοτεχνία.

Γ. ΜΕΛΟΣ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΩΝ – ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΩΝ ΟΡΓΑΝΩΣΕΩΝ

• Μέλος του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος (ΤΕΕ) με Α.Μ. 20233.

• Μέλος του ΣΑΔΑΣ-ΠΕΑ (Συλλόγου Αρχιτεκτόνων Διπλωματούχων Ανωτάτων Σχολών).

• Πτυχιούχος Μελετήτρια εγγεγραμμένη στο μητρώο μελετητών του Υπουργείου Συντονισμού με Α.Μ. 510.

Μετά από μια θυελλώδη ζωή, γάμους, απώλειες αγαπημένων προσώπων και ταξίδια σε όλη τη γη, η Λίζα Διονυσιάδου ζει το μεγαλύτερο μέρος του χρόνου, στο αγαπημένο της νησί, την Αίγινα, επιμένοντας ακόμη να ελπίζει σε κάτι καλύτερο για τους ανθρώπους.

Το παρόν κατατίθεται όπως ακριβώς το κατέθεσε η βιογραφούμενη.