Γεννήθηκα στην Αθήνα το 1946. Μεγάλωσα στην Καλλιθέα σε μια γειτονιά προσφυγικών κατοικιών, χαμένη πια στη δίνη των αλλαγών του χρόνου. Τη βασική εκπαίδευση τη γεύτηκα σε Δημόσια τοπικά σχολεία. Επίδειξη, επιτήδευση, υποκρισία δεν είχαν θέση στην καθημερινότητα, κάτι που συνειδητοποίησα αργότερα, όταν φυσικό περιβάλλον και ανθρώπινες σχέσεις άρχισαν να μεταβάλλονται. Οι γονείς εργαζόμενοι και οι δύο μού εμφύσησαν, με το παράδειγμά τους, αξίες που πλουτίζουν τον κόσμο μου: να ξεχωρίζω και να σέβομαι τις ανθρώπινες αρετές, να αγαπάω όποια δουλειά επιλέξω, να ανοίγομαι στον κόσμο της γνώσης και της αλήθειας, να μαθαίνω από τους «σπουδασμένους».Οφείλω πολλά σ΄αυτούς. Με οδήγησαν στο δρόμο μιας ευρύτερης παιδείας: μουσική, ποίηση, λογοτεχνία, ελληνική γλώσσα. Δεν ξέρω γιατί επέλεξα την αρχιτεκτονική. Ήταν η μαγεία της λέξης, η άρρητη επιθυμία να νοιώσω συνειδητά αυτό που παιδί πρωτοάκουσα από τον πατέρα : «η αρχιτεκτονική είναι παγωμένη μουσική».

Απόφοιτος της Αρχιτεκτονικής Σχολής του Ε.Μ.Π. (1965-1969) άρχισα αμέσως να εργάζομαι στο Πολεοδομικό Γραφείο Χαλκίδας του τότε Υ.Δ.Ε. Όνειρό μου η γνώση της οργάνωσης του χώρου πέρα από τα ελληνικά σύνορα και η μετεκπαίδευση, που το οικογενειακό εισόδημα δεν επέτρεπε, σε θέματα χωρικού σχεδιασμού. Ήταν ο κλάδος που εξέφραζε τις μύχιες επιθυμίες μου. Παιδί και έφηβη είχα προβληματιστεί με τις μεταλλάξεις ενός χώρου όπου τα περιβόλια, ο ουρανός και η θάλασσα χάθηκαν, ενώ η ποιότητα ζωής έφθινε, παρά τη βελτίωση εισοδημάτων και ανέσεων. Η αρχιτεκτονική μοu πρόσφερε ευρύ φάσμα γνώσεων. Ωρίμασε στον κόσμο μου η αλήθεια πως η πόλη, με το σύνολο των στοιχείων της, οργανώνεται για το κοινό όφελος και πως ο σχεδιασμός πρέπει να υπερκεράσει ζητήματα τεχνικά, κοινωνικά, οικονομικά, περιβαλλοντικά. Το 1973, εργαζόμενη στο Δημόσιο, έτυχα υποτροφίας του Ι.Κ.Υ. για μεταπτυχιακές σπουδές Πολεοδομίας-Χωροταξίας – DEA – στο Παρίσι, Université-Paris Val de Marne/Institut d’ Urbanisme de Paris (1973-1975).

Η εργασιακή πορεία στο Δημόσιο ήταν μακρά (35 χρόνια) με εναλλαγές αντικειμένου και θέσεων, πάντα γύρω από εκφάνσεις του χώρου. Ρυμοτομικά σχέδια, όροι δόμησης, Γ.Π.Σ., Πολεοδομικές Μελέτες, διαχείριση υπαίθριου χώρου (ΖΟΕ, ΕΧΜ, ΕΠΜ), διαμορφώσεις δημόσιων (κοινόχρηστων) χώρων, προστασία παραδοσιακών οικισμών και κτιρίων, διαχείριση κοινοτικής πρωτοβουλίας για τα αστικά κέντρα κ.ά. Την περίοδο 1996-2001 αποσπάστηκα στις Βρυξέλλες στη Μόνιμη Ελληνική Αντιπροσωπεία στην Ε.Ε. υπεύθυνη στον τομέα Περιβάλλοντος (ομάδα του Συμβουλίου Υπουργών Περιβάλλοντος). Ενδεικτικά από τη δουλειά στο Δημόσιο θα μνημονεύσω θέματα με τα οποία ασχολήθηκα: O ν.960/79 και τα οικεία Π.Δ/γματα για την εξασφάλιση χώρων στάθμευσης στα νεοαναγειρόμενα κτίρια, το πρόγραμμα δημιουργίας Παιδότοπων και Πεζόδρομων, η κήρυξη του Ιστορικού Κέντρου της Αθήνας με ειδικούς όρους και περιορισμούς δόμησης (περιλαμβάνονται το Εμπορικό Τρίγωνο, η Πλάκα, του Ψυρρή), οι επεμβάσεις στην Πλάκα και η μελέτη του οικείου Π.Δ/τος, το πρώτο Π.Δ/γμα χρήσεων γης του 1987, το Πρόγραμμα Ε.Π.Α, ειδικοί όροι και περιορισμοί δόμησης στην περιοχή προστασίας της Μεσσηνιακής Μάνης, ειδικές ρυθμίσεις για την επέκταση του Ιστορικού Κτιρίου του Μουσείου Μπενάκη  και την προσθήκη του Κέντρου Γαία στο Μουσείο Φυσικής Ιστορίας Γουλανδρή. Υπήρχε για όλα βούληση και επαγρύπνηση της Πολιτικής Ηγεσίας, συνεργασία και αμοιβαίο ενδιαφέρον με προϊσταμένους και ικανούς συνεργάτες της υπηρεσίας.

Η περίοδος των Βρυξελλών ήταν ιδιαίτερα κοπιαστική και παραγωγική. Αισθανόμουν τιμή να εργάζομαι για το Περιβάλλον. Σκληρό ωράριο, προκαθορισμένο οργανόγραμμα, θεματολόγιο, χρονοδιάγραμμα, δουλειά που κατέληγε σε αποτέλεσμα και με γοήτευε. Στόχος να κατανοώ, να σέβομαι τις θέσεις των εκπροσώπων των Κρατών Μελών, να στηρίζω τις ελληνικές θέσεις με ορθολογικά και επιστημονικά επιχειρήματα. Συνεργάτες μου στελέχη των αρμόδιων υπηρεσιών Περιβάλλοντος του ΥΠΕΧΩΔΕ, αλλά και Καθηγητές –ειδικοί επιστήμονες–όποτε χρειαζόταν. Ενδεικτικά θα αναφερθώ σε θέματα ενασχόλησής μου : Οδηγίες 2000/60/ΕΚ Πλαίσιο Δράσης για τα Ύδατα, 1998/83/ΕΚ Ποιότητα του Πόσιμου Νερού, 2000/76/ΕΚ Αποτέφρωση Αποβλήτων, 2001/18/ΕΚ Γενετικά Τροποποιημένοι Οργανισμοί,2001/42/ΕΚ Εκτίμηση Περιβαλλοντικών Επιπτώσεων Σχεδίων και Προγραμμάτων. Και βέβαια η αντιμετώπιση της κλιματικής αλλαγής «Εφαρμογή του Πρωτοκόλλου του Κιότο».

Σημαντική για την επαγγελματική μου κατάρτιση θεωρώ την εργασία στο Παρίσι, παράλληλα με τις σπουδές. Είχα την τύχη να δουλεύω τα απογεύματα στον υπεύθυνο Οργανισμό για την υπό ανέγερση Νέα Πόλη Evry(περίχωρα Παρισίων). Το οργανωτικό σχήμα, τα θεσμικά εργαλεία, ο οικονομικός και χρονικός προγραμματισμός άνοιξαν ορίζοντες ευεργετικούς στη μετέπειτα πορεία μου.

Παραιτήθηκα από το δημόσιο το 2005. Συνταξιούχος έκτοτε εξακολουθώ να εργάζομαι εθελοντικά στο ΣΕΠΟΧ, στην Ελληνική Εταιρεία Περιβάλλοντος και Πολιτισμού, στην «Αστική μη Κερδοσκοπική Εταιρία…» Νόμος+Φύση, στο Σωματείο Διάζωμα – πολίτες για τα αρχαία θέατρα.

Εκπροσώπησα την Ελλάδα σε Διεθνείς Οργανισμούς και Συνέδρια με ανάλογες κατά θέμα εισηγήσεις, τόσο ως εργαζόμενη στο Δημόσιο, όσο και μετέπειτα κατόπιν πρόσκλησης των διοργανωτών, κάτι που ακόμα συνεχίζεται. Άρθρα μου βρίσκονται δημοσιευμένα κυρίως στα Tεχνικά Xρονικά και στην ιστοσελίδα Νόμος+Φύση.

Σημειώνω ότι σκοπός της βιογραφικής μου πορείας δεν είναι απλώς η καταγραφή των προσωπικών πεπραγμένων. Θεωρώ ηθικό χρέος να μιλήσω για προσωπικότητες που τίμησαν τη χώρα με το έργο τους, έδρασαν στον ψυχισμό μου ως πρότυπα, με δίδαξαν, με στήριξαν, σε ότι κατάφερα. Παράλληλα να μοιραστώ εμπειρίες, προβληματισμούς, απογοητεύσεις και ελπίδες για την εξέλιξη του Χωρικού Σχεδιασμού στην Ελλάδα, αλλά και για τα Διεθνή δρώμενα.

* Το υλικό της ανάρτησης έχει παραχωρηθεί στο Αρχείο από την ίδια τη βιογραφούμενη -την οποία και ευχαριστούμε πολύ, τoν χειμώνα-άνοιξη  του 2021. Ακόμα η ίδια η βιογραφούμενη είχε την τελική θεώρηση των κειμένων της ανάρτησης.

Α. ΕΝΑ ΤΑΞΙΔΙ ΜΝΗΜΗΣ ΚΑΙ ΑΝΑΠΟΛΗΣΗΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΚΑΙ ΤΗΣ ΕΠΑΓΓΕΛΜΑΤΙΚΗΣ ΜΟΥ ΠΟΡΕΙΑΣ

ΠΡΟΟΙΜΙΟ: ΣΚΟΠΟΣ ΤΟΥ ΤΑΞΙΔΙΟΥ

Δεν είχα ποτέ την πρόθεση να χαρτογραφήσω τις επιλογές μου ως προς τις σπουδές που επέλεξα, τις πτυχές ενασχόλησης, το έργο στο οποίο αφοσιώθηκα ως εργαζόμενη. Ενημερώθηκα, από τις κ. Φανή Αναιρούση και Ελένη Φεσσά ότι το Τμήμα Αττικής του Συλλόγου Αρχιτεκτόνων ανέλαβε την πρωτοβουλία δημιουργίας Αρχείου Ελληνίδων Αρχιτεκτόνων. Κλήθηκα να συμμετάσχω σ΄αυτήν.

Ομολογώ ότι η αρχική μου αντίδραση ήταν αρνητική. Εργάστηκα μια ζωή στο δημόσιο τομέα και θεώρησα παράδοξο να προβάλλω τη δουλειά μου. Κρίνω πως έπραξα το καθήκον μου, επιδιώκοντας το καλλίτερο για τη χώρα που αγαπάω, για τη δουλειά που αγαπάω, με οδηγό τις αξίες στις οποίες πιστεύω και τους κανόνες της επιστήμης.

Διάβασα τα σχετικά με την πρωτοβουλία κείμενα και ασυνείδητα ήρθα σε επικοινωνία με φάσεις της ζωής μου που, πριν εξαφανιστούν, θα ήθελα να βγουν στο φώς. Να εκμυστηρευτώ σκέψεις και ιδέες, να μιλήσω με ειλικρίνεια για αποτυχίες, προσδοκίες και απογοητεύσεις. Οι ρίζες της ζωής μου, η ατμόσφαιρα της εποχής που επέδρασε στο χαρακτήρα και στη δουλειά μου, οι απαρχές στράτευσης στην αρχιτεκτονική και το χωρικό σχεδιασμό αναδύονται στο μυαλό μου. Μια ρεαλιστική αποτύπωση της πορείας μου, όπου όλα συνεχώς αλλάζουν και το παρόν εμπεριέχεται στο παρελθόν και στο μέλλον.

Οφείλω να διευκρινίσω ότι πέρα από τα προσωπικά πεπραγμένα, πρώτιστη επιθυμία μου είναι να καταργήσω τα σύνορα ανάμεσα στον εαυτό μου και τους άλλους. Τα σύνορα είναι θέμα ελευθερίας, αλλά και εμπιστοσύνης και αγάπης.  Να μιλήσω για προσωπικότητες, άλλες γνωστές, άλλες όχι, που εργάστηκαν για τη χώρα, έδρασαν στον κόσμο μου σαν πρότυπα, με δίδαξαν, με ενθάρρυναν σε ό,τι κατάφερα, ή συνεργάστηκαν μαζί μου για το καλλίτερο. Το οφείλω ως φόρο τιμής σε όσους δεν είναι πλέον ανάμεσά μας (γονείς, δάσκαλοι, συνεργάτες) και ως ένα μεγάλο ευχαριστώ σε όσους ακόμα εμπλουτίζουν τη ζωή με το έργο τους.

Β. ΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΑΝΑΦΟΡΕΣ – ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗ

Γεννήθηκα το 1946 στην Αθήνα. Μεγάλωσα στην Καλλιθέα, όπου φοίτησα στο δημόσιο δημοτικό σχολείο της γειτονιάς και στο δημόσιο γυμνάσιο θηλέων Καλλιθέας. Δεν έχω παιδιά, δεν παντρεύτηκα.

1964

Εισήλθα στην Σχολή Αρχιτεκτόνων του ΕΜΠ και αποφοίτησα το 1969.

1973 – 1975

Ήταν έντονη η θέλησή μου να συνεχίσω μεταπτυχιακές σπουδές. Το οικογενειακό εισόδημα δεν το επέτρεπε. Το 1973, υπάλληλος ήδη του Υπ. Δημοσίων Έργων, κατόπιν εξετάσεων στο ΕΜΠ και στο Γαλλικό Ινστιτούτο, έτυχα υποτροφίας του ΙΚΥ.  Υπέβαλα αίτηση στο Παρίσι, στο Université Paris Val de Marne/Institut d’ Urbanisme de Paris, για μεταπτυχιακά σε Πολεοδομία/Χωροταξία και έγινα δεκτή. Με την ολοκλήρωση των σπουδών –DEΑ– είχα υποχρέωση, βάσει των όρων υποτροφίας, να επιστρέψω στο Υπουργείο.

Ανεξάρτητα από τις επαγγελματικές ασχολίες, η επιθυμία συνεχούς μάθησης με ακολουθούσε. Όσο ο χρόνος το επέτρεπε παρακολούθησα σεμινάρια που με ενδιέφεραν:

1991

Ελληνική Εταιρία Διοικήσεως Επιχειρήσεων: World Perfect 5.1.

1992

Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης, (ΙΔΕ), Πρόγραμμα επιμόρφωσης: «Διοίκηση Ανθρωπίνου Παράγοντα – Ολική Ποιότητα Διοικητικού Προγραμματισμού – Οργάνωση, Διεθνή Οικονομικά – ΕΟΚ».

1993

Εθνικό Κέντρο Δημόσιας Διοίκησης: «Δημόσιες πολιτικές που σχετίζονται με περιφερειακή ανάπτυξη, περιβάλλον, χωροταξία».

1994

Ε.Μ.Π. Κέντρο Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης: «Κεντρικές λειτουργίες στα πλαίσια αναβάθμισης υφιστάμενων Κέντρων και οργάνωσης επεκτάσεων».

1995

Ε.Μ.Π. Κέντρο Συνεχιζόμενης Εκπαίδευσης: «Ψυχολογία του Χώρου».

1996

Πάντειο Πανεπιστήμιο: «Πρόγραμμα κατάρτισης στο G.I.S.».

Ξένες γλώσσες: Γαλλικά, Αγγλικά, Ισπανικά / πολύ καλά, Ιταλικά / ανάγνωση, γραφή, συνεννόηση.

«πάντ΄ ανοιχτά , πάντ΄ άγρυπνα,

τα μάτια της ψυχής μου»

Διονύσιος Σολωμός

 ΑΥΤΟΒΙΟΓΡΑΦΙΚΕΣ ΕΙΚΟΝΕΣ – ΠΑΙΔΙΚΗ ΗΛΙΚΙΑ – ΣΠΟΥΔΕΣ.pdf

Όλα τα κείμενα κατατίθενται όπως τα έστειλε η βιογραφούμενη.